به گزارش گروه فرهنگی قدس آنلاین، کعبه به عنوان قبله‌گاه مسلمانان و محل تجمع سالانه آنها مکانی است که خداوند امنیت آن را تضمین کرده و همه ساله میلیون‌ها نفر از اقصی نقاط جهان به سمت آن رهسپار می‌شوند.
حال سؤال اینجا است که چرا خداوند چنین مکان مهمی را در سرزمینی خشک و بی‌آب و علف قرار داده است.
به این آیه توجه کنید
رَّبَّنَآ إِنِّی أَسْکَنتُ مِن ذُرِّیَّتِی بِوَادٍ غَیْرِ ذِی زَرْعٍ عِندَ بَیْتِکَ الْمُحَرَّمِ رَبَّنَا لَیُقِیمُواْ الصَّلَوةَ فَاجْعَلْ أَفْئِدَةً مِّنَ النَّاسِ تَهْوِی إِلَیْهِمْ وَارْزُقْهُم مِّنَ الَّثمَرَتِ لَعَلَّهُمْ یَشْکُرُونَ (ابراهیم ۳۷)
ترجمه
پروردگارا! من (یکی) از ذرّیّهام را در وادی (و درّهای بی‌آب و) بیگیاه، در کنار خانه گرامی و با حرمت تو ساکن ساختم. پروردگارا! (چنین کردم) تا نماز برپا دارند، پس دلهای گروهی از مردم را به سوی آنان مایل گردان و آنان را از ثمرات، روزی ده تا شاید سپاس گزارند.
وقتی خداوند در زمان پیری ابراهیم، اسماعیل را به او عطا کرد، او را فرمان داد که این کودک و مادرش را در مکّه اسکان دهد. ابراهیم فرمان الهی را اطاعت نمود و سپس برای آنان دعا کرد.
در روایات میخوانیم که امام باقرعلیه‌السلام فرمود: ما اهل بیت رسولاللَّه صلی الله علیه وآله، بقیه ذرّیّه ابراهیم هستیم که دلهای مردم به سوی ما گرایش دارد، سپس این آیه را تلاوت فرمودند: «ربّنا انی اسکنت ... فاجعل افئدة من النّاس»
کعبه در منطقهای خشک و بی‌آب و علف قرار گرفت تا مردم به واسطه آن آزمایش شوند. چنانکه حضرت علیعلیه السلام در خطبه قاصعه چنین بیان فرمود: اگر کعبه در جای خوش آب و هوایی بود، مردم برای خدا به زیارت آن نمیرفتند. پس امتحان مسلمانان یکی از پاسخ‌های این سؤال است
دعای انبیاء مستجاب است. «و ارزقهم من الّثمرات»، «حَرَماً آمناً یجبی الیه ثمرات کل شیء» (سوره قصص آیه ۵۷) حرمی امن که همه گونه ثمرات در آن فراهم میشود.
امام باقر علیه‌السلام فرمود: هر میوهای که در شرق و غرب عالم هست در مکّه یافت میشود. پس یکی دیگر از دلایل قرار گرفتن مکه در سرزمین خشک و بی‌آب و علف حجاز فراهم شدن برکات و ثمرات برای مردم آن است.
پیام‌های آیه
انتخاب مسکن انبیا بر اساس نماز و عبادت بود. «اسکنت، لیقیموا الصلوة»
دین‌داری، گاهی با آوارگی، هجرت، دوری از خانواده و محرومیت از امکانات رفاهی همراه است. «اسکنت من ذریّتی بواد غیر زرع»
کعبه و اطراف آن در زمان حضرت ابراهیم نیز محترم و دارای محدودیت و ممنوعیت بوده است. «بیتک المحرّم»
محور و مقصد حرکت ابراهیم نماز است. «ربّنا لیقیموا الصلوة»
اهل نماز، باید محبوب باشد. «لیقیموالصلوة فاجعل افئدة من الناس»
نماز در ادیان قبل نیز بوده است. «لیقیمواالصلوة»
محبوبیّت و گرایش دلها به دست خداست. «فاجعل افئدة...»
همه مردم لیاقت دوست داشتن اولیای خدا را ندارند. «من الناس»
مردان خدا، دنیا را برای هدفی عالی میخواهند. «من الثمرات لعلّهم یشکرون»
منبع: فارس
انتهای پیام/
نظر شما